Kuzey Afrika’da keşfedilen iki mumyadan elde edilen şok edici DNA bulguları, insanlık tarihinin soy ağacını yine yazabilir.

Almanya’daki Max Planck Enstitüsü’nden bilim insanları, günümüz Libya’sında ortaya çıkarılan bu antik mumyaların 7 bin yıl öncesine ilişkin, daha evvel bilinmeyen bir insan topluluğunun DNA’sını taşıdığını buldu.

ÇOK FARKLI VE BESBELLİ BİR GENETİK YAPI

Sahra Çölü’ndeki bu kayıp küme, bilim insanlarının Afrika’da bulmayı umduklarından çok farklı, bariz bir genetik yapıya sahipti.

5 bin ila 14 bin 500 yıl evvel bu çöl bölgesi, Yeşil Sahra olarak bilinen yemyeşil ve verimli bir alandı.

TAMAMEN İZOLE OLMUŞLAR

Bu durum bilim insanlarını, dünyanın bu bölgesindeki eski insanların Sahra Altı Afrika ve Ortadoğu’dan gelen öteki kabilelerle daha fazla etkileşime girmiş olabileceğine inanmaya yöneltti.

Ancak bu kayıp kümenin Yeşil Sahra’ya göç eden öbür insan topluluklarından büsbütün izole olduğu görülüyor.

HİÇ İNCELENEMEDEN YOK OLDULAR

Yeni keşfedilen mumyaların DNA’sı, o devirde Afrika dışında yaşayan antik insanlara kıyasla daha az Neandertal DNA’sına sahip. Bu oran, o periyotta Ortadoğulu çiftçilerin yüzde bir ila ikisinde bulunan orandan çok daha az. Bu da esaslı ve uzun mühlet izole edilmiş bir genetik soyun varlığını kanıtlıyor.

Bulunan iskeletlerin, Libya’nın güneybatısındaki Takarkori kaya sığınağında gömülü iki bayana ilişkin olduğu belirlendi.

Araştırmacılar, bu eşsiz insan soyunun çağdaş dünyada artık yepyeni haliyle var olmadığını belirtti. Yeni keşfedilen mumyaların DNA’sı günümüz beşerinin daha büyük genetik bulmacasının sadece bir modülünü oluşturuyor.

15 BİN EVVEL YAŞAMIŞ TOPLAYICI GRUP

Afrika, Ortadoğu ve Avrupa’daki çağdaş popülasyonlarla misal genetik yapıya sahip olmak yerine, bu bayanların 15 bin yıl evvel yaşamış bir toplayıcı kümesiyle yakın genetik bağları vardı.

Araştırmacılar, bu toplayıcıların son Buzul Çağı’nda günümüz Fas’ındaki mağaralarda yaşadıklarını kestirim ediyor.

Hem Buzul Çağı’ndaki küme hem de Yeşil Sahra’da yeni keşfedilen mumyalar, Sahra Altı Afrikalılardan büsbütün farklı bir DNA yapısına sahip.

Bu durum, kıtadaki iki popülasyonun nispeten farklı kaldığını kanıtlıyor.