Gün içinde aklımızdan geçen yaklaşık altı bin düşünce var. Kimileri öylesine gelip geçerken, kimileri zihnimizde fazlaca yer eder. Otobüs beklerken, yemek yerken, arkadaşlarımızla sohbet ederken… Zihin asla durmaz; bir sinema şeridi üzere daima bir akış içindedir.

Peki bu kadar çok niyet aklımızdan geçerken, hangileri bizi hakikaten tesirler? Dahası, kimi niyetler neden zihnimize kazınırken, kimileri bir bulut üzere geçip sarfiyat?

DÜŞÜNCE AKIŞININ SAKLI DİNAMİĞİ

Önce şu soruyu soralım:

Bugün düşündüklerinizin kaçını sahiden hatırlıyorsunuz?

Zihin, bir niyete odaklandığında dikkatimizi büsbütün ona yönlendirir. Ta ki bir yenisi gelip onun yerini alıncaya kadar. Aslında bu değişkenlik sağlıklı zihinsel işleyişin doğal bir modülüdür. Ama bu akış içinde kimi kanılar o denli bir takılı kalır ki, onları “gerçekmiş” üzere algılamaya başlarız.

Oysa en temel ruhsal gerçek şudur:
Düşünceler, yalnızca niyetlerdir. Onlar ne kehanettir, ne de bir olayın garantisi.

HANGİ FİKİR KALIR, HANGİSİ SARFİYAT?

Zihne hangi niyetin geleceği bilinçdışı bir süreçtir ve birden fazla vakit denetim edilemez. Fakat o düşünceye nasıl reaksiyon verdiğimiz, onun zihnimizde ne kadar kalıcı olacağını belirler. Bir kanıya ne kadar odaklanır, ne kadar mana yüklersek; o fikir o kadar büyür, güçlenir ve belleğimizde yer eder.

Örneğin;

“Ya çocuğum okuldan dönerken kaybolursa?”
Bu fikir aklınıza düştüğünde, kalp atışınız hızlanabilir, terleyebilirsiniz, midede bir kasılma hissedebilirsiniz.

Çevreniz çabucak “Aman düşünme bu türlü şeyler!” diyebilir. Siz de panikle bu kanıyı kovmaya çalışırsınız.

Ancak ironik bir halde, unutmaya çalıştığınız fikirler daha da güçlenir. Zira bastırılan her fikir, zihnin derinliklerinde yer bulur ve geri dönmek için fırsat kollar.

Bu durum uzun vadede anksiyete, depresyon ya da obsesif kompulsif bozukluk gibi ruhsal meselelere yer hazırlayabilir.

DÜŞÜNCEYLE UĞRAŞ DEĞİL, FARKINDALIK

Peki bu türlü durumlarda ne yapmalı? Niyetten kaçmak yerine, onunla nasıl sağlıklı bir ilgi kurabiliriz?

1. DÜŞÜNCENİN TABİATINI HATIRLAYIN

“Bu da öbürleri üzere yalnızca bir niyet.”
Aynı gün içinde gelen binlerce kanıdan biri…

2. GEÇİP GİTMESİNE MÜSAADE VERİN

Onunla savaşmayın, yok etmeye çalışmayın.
Düşünceye direnmek, onu daha güçlü yapar. Akışına bırakmaksa gücünü azaltır.

3. ZİHNİNİZİ SORGULAMAYI ÖĞRENİN

Kendinize şu soruları sorun:

“Bu kanıyı daha evvel de yaşadım mı? Sonra ne oldu?”

“Düşünmem, bunun gerçekleşeceği manasına mı gelir?”

 “Bu kanıyı fark edip, yalnızca gözlemleyebilir miyim?”

“Bu, gün içinde gelip geçen başka niyetlerden farklı mı sahiden?”

Bu cins sorular, zihninizin kanılarla kurduğu bağlantıyı tekrar yapılandırmanıza yardımcı olur.

ZİHİNSEL ESARET YERİNE ZİHİNSEL ESNEKLİK

Bazen zihnimiz tehdit algısıyla hareket eder. “Ya berbat bir şey olursa?” fikriyle tetikleniriz. Bu anlarda, niyetin gerçeği temsil etmediğini kendimize nazikçe hatırlatmak gerekir.

O rahatsız edici niyet yine geldiğinde, onunla savaşmak yerine şöyle demek çok daha tesirli olabilir:
“Yine geldin ha… Tamam, seni de fark ettim.”

Bu yaklaşım, kanıya gereksiz mana yüklemenin önüne geçer ve niyetle savaşmayı bırakmanızı sağlar. Zira fikirler denetim edilmesi gereken düşmanlar değil, yalnızca gelip geçen konuklardır.

Ve Son Olarak…

Zihinsel sıhhatimiz için niyetlerle bağlantımıza dikkat etmek, birden fazla vakit çevresel şartları değiştirmekten daha tesirlidir.

Ve şayet bu süreci tek başınıza yönetmekte zorlanıyorsanız, bir uzmandan dayanak almak güçlü ve sağlıklı bir adım olacaktır.

Unutmayın, zihin bir ormandır. Hangi yolu takip edeceğiniz, neyin büyüyeceğini belirler.