”TEMİZ ÇALIŞAN TEK DEMİRCİ BENİM”

Karadeniz Ereğli ilçesinde yaşayan, üç çocuk ve yedi torun sahibi İsmail Oktay, 12 yaşında demirci atölyesinde çıraklığa başladı. Ocağında ısıttığı demire tokmakla demire hal vermeyi öğrenen Oktay, o gün bugündür mesleğini sürdürüyor.

Tarımın makineleşmesiyle birlikte demircilik mesleğinin de büyük değişime uğradığını belirten Oktay, “Biz evvelce saban demirinin önüne pulluk demiri yapardık. Pullukları öküzler çeker, geriden nadas yaparak toprağı havalandırır; buğday, mısır, yulaf üzere eserler ekilirdi. Fakat artık makineler var, ilkel tarım neredeyse yok oldu. O yüzden bizim meslek de bitme noktasına geldi. Ereğli’de şu anda pak çalışan tek demirci benim.”

Mesleğe başladığında ustaların çıraklara çabucak kaynak makinesi vermediğini anlatan Oktay, kelamlarına şu formda devam etti:

“Buraya başladığımda 11-12 yaşlarındaydım. Örs nedir bilmezdim. Vakitle öğrendik. Evvelce ustalar, çıraklarının eline iki yıl boyunca kaynak makinesi vermezdi. Bana ‘Önce metali tanıyacaksın’ derlerdi. Sarı, tutya, bakır, çinko üzere metalleri öğrenmeden kaynak yapamazdık. Evvel metalleri tanıdım, sonra elektrotla kaynak yapmanın aslında ne kadar kolay olduğunu fark ettim. İki yıldan evvel çıraklar kaynak yapamazdı. Ben bir yılın sonunda kaynak makinesini elime aldım ve devam ettim.”

”HAYATIM BU TÜRLÜ GEÇTİ”

Demircilik mesleğinin hayatının bir kesimi olduğunu söz eden Oktay, askerde bile bu mesleği yapmaya devam ettiğini belirtti.

Mevzi kazma çapalarını onardığını anlatan Oktay, “Daha sonra demirci ocağına girdim, demir dövmeye başladım. O günden bugüne hâlâ demir dövüyorum. Askere gittiğimde bile demircilik yaptım. Mevzi kazma çapalarının ağızlarını açıyor, temizleyip tekrar kullanıma hazır hâle getiriyordum. Hayatım daima bu türlü geçti” sözlerini kullandı.

”GENÇLER ARTIK FABRİKALARDA ÇALIŞIYOR”

Oktay, el emeğine olan ilginin azaldığını belirterek “Toprak yok, herkes dışarıda. Köylerde insan kalmadı, gençler artık fabrikalarda çalışıyor. Eskisi üzere tarım da yapılmıyor. Küçük bir modül demiri ocağa atarsın, kafanda tasarladığın şeyi ortaya çıkarırsın. Lakin bu o denli kolay bir şey değil. Tavlayarak, döve döve bir şeyler üretirsin. El emeği güç bir iş lakin artık kimse uğraşmak istemiyor” dedi.

”HİÇBİR FİYAT TALEP ETMİYORUM”

Demircilik mesleğinin bitmemesi için çırak yetiştirmeye istekli olduğunu söyleyen Oktay, “Şimdi çırak yetişmiyor. Gelsinler, hiçbir fiyat talep etmiyorum. Hobi olarak bile öğretmeye hazırım. Kâfi ki meslek devam etsin. Fakat kimse gelmiyor. Benim en büyük telaşım bu. Bizimle birlikte bu meslek de yok olacak. Zira kimse öğrenmek istemiyor. Öğrenenler bile diğer işlere yöneliyor. Metal işlerinin içinde en güç iş sıcak demirciliktir, o yüzden pek tercih edilmiyor” formunda konuştu.

”SONUNA KADAR ÇALIŞACAĞIM”

Yaşı ilerlemesine karşın mesleğini bırakmayı düşünmeyen Oktay, “Demircilik mesleğini çok sevdim. Sevdiğim için de şu ana kadar bırakmadım. Gelen köylülerin işlerini yapıyorum, şu anda bir kazmayı tamir edip sahibine göndereceğim. Sıhhatim el verdiği sürece çalışmaya devam edeceğim. Lakin benden sonra ne olur, Allah bilir. Allah kerimdir” diye belirtti.