Erkek işi sanılan meslekte 6. yılını doldurdu: Kadın usta görünce şaşırıyorlar
”FAZLA PARA KAZANMA DERDİM YOK”
Ayakkabı tamirciliği işine küçüklüğünden beri merakı olduğunu vurgulayan Hülya Kurak, “Trabzon’da yaşadığımız konutun alt katındaki dükkanda ayakkabı tamircisi vardı. Okuldan çıktığımda onun yanına giderdim. Ömer amca bana ayakkabı tamir etmeyi öğretirdi. Hatta lise dönemimde bana dükkanı bırakıp giderdi. Dikiş dikmeyi annemden öğrendim. Küçük yaşta perdeleri kesip onlarla dikiş makinesinde bir şeyler dikerdim. Ben daha çok masa başı işi değil de kendim bir şeyler üretmek istiyordum, hedefim buydu. 6 yıl bir profesörün sekreterliğini ve muhasebesini yaptım. Oradan ayrıldım ne yapabilirim diye düşündüğümde bir lostrada işe girdim. 5 yıl orada çalıştım. Orada da manevi sebeplerden ötürü anlaşamadık. Ben de, ‘Kendi dükkanım olsun’ dedim. Fazla para kazanma derdim yok. Başımda müdür derdim olmasın, istediğim saate işe gidip gelebileyim diye kendi dükkanımı açtım” diye konuştu.
KADIN USTAYI GÖRÜNCE ŞAŞIRIYORLAR
Müşterilerinin bir bayan ayakkabı tamircisi gördüklerinde şaşırdıklarını belirten Kurak, “6 yıldır İzmit’in birinci bayan tamircisiyim. Müşterilerim beni benimsedi. Bilhassa bayan müşterilerimden çok hoş yaklaşımlar aldım. Erkek müşterilerim birinci dükkana girdikleri vakit ‘Usta yok mu?’ diye soruyorlardı. ‘Usta benim’ dediğimde bakıp çıkanlar oldu. Ancak o beşerler sonra tekrar geldiler. Başta beni küçümseyip ‘Bu ayakkabı tamiri işini sen mi yapacaksın?’ diyen ve sonrasında özür dileyip geri gelen müşterim var. Ben yaptığım işten çok memnunum” tabirlerine yer verdi.
Ayakkabı tamirciliği işinin yalnızca erkek işi olmadığının altını çizen Kurak, “Bu işi yapan Eskişehir’de bir bayan varmış. Ben bu işi yapan bayan arkadaşları da kendi nazarımda takdir ediyorum. Çok güç bir iş. Erkek işi olarak biliniyor lakin değil. Biz bayanların ayakta durmak ve kimseye muhtaç olmamak için yapamayacağı hiçbir iş yok” formunda konuştu.
”BU İŞİ SEVEREK YAPMAK GEREKİYOR”
Bu işi yapanlara tavsiyede bulunan Kurak, “En kıymetli tavsiyem bu işi severek yapmaları. Ayakkabıyı yaptığımda bakıyorum beğenmediysem tekrar yapıyorum. Günü doldurmak için bu iş yapılmaz, iş yürümez. Ben tamir ettiğim işleri teslim ederken müşterilerimin, ‘Hülya Hanım bu ayakkabı benim mi, yoksa yeni mi aldınız?’ dediklerinde çok memnun oluyorum. Şu ana kadar bana gelen hiçbir müşterim yırtılan, tabanı çürüyen hiçbir ayakkabısını çöpe atmıyor. Bana ayakkabıyı getiriyorlar ve ‘Buna kıymet mi?’ diye soruyor zira para kazanmak için bunu yapmayacağımı biliyorlar. Bazen, ‘Buna değmez, git taksitle diğer ayakkabı al’ da diyorum” diye konuştu.
Tamir işinin küçümsendiğinden yakınan Kurak, “İnsanlar tamiri küçümsemesinler. Biz eskiyi insanlara kazandırmaya, kullandırmaya çalışıyoruz. Tamir ettiğimiz bir ayakkabı 2-3 sene dayanıyor. ‘Altı üstü bir dikiş yapıyorsunuz, tamir yapıyorsunuz, bu fiyatlar nedir?’ diye artık söylemesinler. Zira artık her şeyin fiyatı çok kıymetli. Biz de konutumuza ekmek götürüyoruz. Aslında hürmet duyulması gereken bir işi yürütmeye çalışıyoruz. Keşke her şey ucuz olsa da yanımda bir çırak yetiştirebilsem. Benim yaptığım üzere bu mesleği birine öğretebilsem zira bu meslek ölüyor” dedi.
Fiyatlar hakkında da bilgi veren Kurak, ” En yüksek maliyetli süreç olan taban değişimi 650 TL, deri ayakkabı boyası 350 TL, çizme boyası 750 TL, topuk art kısım tamiri 250 TL” sözlerini kullandı.
