Çığlık terapisi (screaming therapy) nedir? Çığlık terapisi tarihi
Çığlık Terapisi (Primal Scream Therapy), bireylerin bilinçaltındaki bastırılmış hisleri hür bırakmalarına ve bu hisleri sağlıklı bir formda tabir etmelerine yardımcı olmak maksadıyla geliştirilmiş bir psikoterapi usulüdür. Bu terapi, 1970’lerin başında Amerikalı psikolog Arthur Janov tarafından geliştirilmiştir.
Janov, terapi sürecinde, bireylerin çocukluklarından gelen travmalarını, bastırılmış dehşetleri, acıları ve öfkeyi “çığlık” üzere güçlü bir formda dışa vurarak özgür bırakmalarını önerdi. Çığlık terapisi, bireyin içsel acıyı tabir etmesi gerektiğine ve bu formda duygusal düzgünleşme sağlanabileceğine inanır.
ÇIĞLIK TERAPİSİNİN ORTAYA ÇIKIŞI
Çığlık Terapisi, 1970’lerde Arthur Janov tarafından popülerleşmiştir. Janov, bu terapinin temelini atarken, insanların acılarını ve bastırılmış duygusal yüklerini özgür bırakmalarının düzgünleşme sürecinin kıymetli bir kesimi olduğunu savundu. Terapist, danışanın duygusal boşalmalarını izleyerek, kişiyi çocukluk travmalarına ve unutulmuş acılara yönlendirdi.
Janov, 1970’lerde “The Primal Scream” isimli kitabını yayınladı. Bu kitap, çığlık terapisinin prensiplerini geniş bir kitleye tanıttı. Kitap, bireylerin acılarını “çığlık” üzere güçlü bir biçimde dışa vurarak iyileşebileceklerini savunuyordu. Janov’un teorileri, kimi psikoterapistler ve psikologlar tarafından ilgiyle karşılandı, lakin başkaları bu terapinin tesirli olup olmadığı konusunda kuşkularını lisana getirdi.
Çığlık Terapisi, vakitle popülerlik kazandı, fakat bilimsel toplulukta tartışmalı bir mevzu haline geldi. Kimi terapistler, bu tıp ağır duygusal boşalmaların yararlı olabileceğini kabul ederken, kimileri bunun yalnızca süreksiz bir rahatlama sağladığını ve ruhsal sıkıntıları uzun vadeli çözmeye yetmediğini ileri sürdü.
Sonuç olarak, çığlık terapisi, bir devrin yenilikçi terapilerinden biri olmuştur, lakin bugün daha klâsik psikoterapi yolları, psikoloji alanında daha yaygın olarak kullanılmaktadır.
