Bir oklavayla hayatını değiştirdi: 70 yaşındaki usta şimdi çırak bulamıyor
İstanbul’dan 1974 yılında memleketi Çemişgezek ilçesine dönen 70 yaşındaki Zihni Engin, marangoz bacanağının yanında yardım etme amacıyla çalışmaya başladı. Engin’in el emeği olan oklavanın beğenilmesi, kendisini marangoz ustası olmaya teşvik etti.
Engin, ustasından öğrendiği mesleğini ilerleyen yaşına karşın 51 yıldır aralıksız sürdürüyor. Mesleğe birinci başladığı yıllarda, gençlerin meslek sahibi olmak için çıraklık eğitimi de aldığını aktaran Engin, çırak bulmanın artık çok zorlaştığını lisana getirdi.
YARDIM ETMEK İÇİN GELDİ, MARANGOZ OLDU
Gençlerin akademik eğitimleriyle birlikte, bir sanat koluna ya da bir meslek kısmını öğrenmelerini, üretimden yana olmalarını öneren 70 yaşındaki marangoz ustası Zihni Engin, “Marangozluk mesleğine 1974 yılında başladım. O periyotta İstanbul’dan geldim. Birinci iş olarak marangoz olan bacanağımın yanında çalışmaya başladım. İstanbul’dan geldikten sonra, kahve alışkanlığımız çok yoktu. Bir arkadaşım da bacanağımın yanında çalışıyordu. Bu mesleğe onların yanında başladım. Aslında yardım etme amacıyla işe devam ettim. İşe devam ederek marangozluk mesleğine birinci adımımı orada attım. Meslekteki birinci deneyimim bir oklava oldu, bir tane oklava yaptım. Bacanağımın yanında çalıştıktan sonra 1975 yılında askere gittim. O devirde memur olmak çok kolaydı. Memur olmamı istiyorlardı. Lakin benim memurluğa hevesim yoktu.
Benim marangozluk mesleğinde birinci kendi dükkanımı açmam 1977 yılında oldu. O yıl vergi mükellefi oldum. Birinci marangozluk yaptığım vakitler marangoz işleri ile ilgili çok hayal kuruyordum. Yani yattığım yerde bile, bu işi bu türlü yapsam bu türlü olur diye işimi kurguluyordum. Marangozluk mesleğine hevesim çok vardı. İşe bir planya ile başladık ve Allah verdi. Çok çalıştık, uğraştık. 1980 yılında evlendim, 4 çocuk sahibi oldum. Onları yetiştirdim ve evlendirdim. Hanımım bir rahatsızlık yaşadı ve sonrasında vefat etti. 5 yıldır yalnız yaşıyorum. Ben marangozluk mesleğini yarım asırdır devam ettiriyorum. Hala hevesim var, lakin artık gücümüz kalmadı o kadar’’ dedi.
“ÇIRAĞA GEREKSİNİMİMİZ VAR FAKAT BULAMIYORUZ”
Marangozlukta birinci olarak oklava yaptığını lisana getiren Engin, ”Yaptığım oklava çok beğenildi. Çok hoş oldu. Bu benim marangozluk mesleğine daha çok teşvik etti. Daha çok heveslendim. O günden sonra, yarım asırdır bu memlekette insanlara hizmet etmeye çalışıyorum. Evvelce mesela çıraklar oluyordu. Çırak rahat bulunuyordu. Gençler çırak olmak için yanımıza geliyorlardı.
Mesela benim yetişmiş 4 çırağım vardı. Şimdiki gençlerde hiç heves yok. Herkes hazır memur olmak istiyor. Kahve köşelerinde vakit geçirmeye çalışıyorlar. İnternette, şurada, burada vakit geçiriyorlar. Artık herkes memur olmaya, hazır para, rahat para kazanmak için uğraşıyorlar. Lakin alın teriyle çalışıp da para kazanmak için uğraşan pek az. Şu an ben 70 yaşındayım. Çırağa tabi ki muhtaçlığımız var, ancak yok, bulamıyoruz. Gençler okusunlar, ancak farklı meslek sahibi de olsunlar. Farklı iş, farklı meslek öğrensinler, üretsinler. Yani üretime katkıları olsun” diye konuştu.
